മഴ കൊതിക്കും മണ്ണടരുകൾ 

മണ്ണും വിണ്ണും വരണ്ടു നിൽക്കേ 

ഒരിടിവെട്ടി  ഭൂമി പ്രകമ്പിതയായ് 

ആകാശച്ചെരിവിരുണ്ടു 

താപതീവ്രത നേർത്തുനേർത്തതിലേക്ക് 

വരിഷമേഘങ്ങളിരമ്പിയാർത്തു.

അമൃതവർഷിണിയായൊരു 

സ്നേഹമഴയിൽക്കുളിർത്തുപോയ് 

പൊള്ളിപ്പിടഞ്ഞയീക്കുഞ്ഞു പൈങ്കിളി.

നൂൽമഴയായത്  കിനിഞ്ഞിറങ്ങേ 

കണ്ടതൊരു  പാൽക്കുരുന്നിൻ 

പുഞ്ചിരിപ്പൂമുഖം .

പെരുമഴയായതിരമ്പിയാർക്കേ 

കണ്ടതൊരു യുവധാരതൻ 

ആവേശത്തിരത്തള്ളൽ .

നേർത്ത മഴയായ്  നിന്നുപെയ്കേ 

കണ്ടതൊരു സൗഹൃദത്തിൻ 

വടവൃക്ഷമാമൊരരയാൽ മരം.

ശുദ്ധമാം  ജീവവായുവായ്

ആലിലക്കൈകളായ് 

ജന്മവേരുകൾ  തേടവേ 

പെയ്യുന്നു തോരാമഴ  പുതുമഴ.

മഴയേറ്റു മരം പെയ്യവേ 

പൂത്തുലഞ്ഞു  കുമ്പിടുന്നീ 

മുല്ലവള്ളിക്കുടിൽ.....

കാറേററ്റു  പൂമണം പരക്കേ 

വിവശയായ്  മഴകൊതിക്കുന്നീ

ദാഹാർത്തമാം  മണ്ണടരുകൾ ...........